Γέλιο

Μιας και όλα πάνε καλά σήμερα (χτες δηλαδή, μιας και το σήμερα έγινε ήδη χτες...), είπα να αφήσω στις αράδες ετούτες κάποιες σκέψεις που με βασανίζουν χρόνια...

Γενικότερα, έχω βασανιστεί πάρα πολύ από τις σκέψεις μου! Με χτυπάνε τρις καθ' εκάστην, πρωί, μεσημέρι και βράδυ με σαράντα βουρδουλιές στην πλάτη!

Και ως βασανισμένος άνθρωπος που είμαι, θέλω να μοιραστώ την ιστορία του γέλιου.

Όσοι άνθρωποι με γνωρίζουν θα νομίζουν ότι γελώ συχνά και ότι κάθε πρωί πίνω ένα μπουκάλι χαμογελέξ και βγαίνω έξω! Είναι ωραίο να χαμογελάς! Σου φτιάχνει τη μέρα! Φτιάχνει τη μέρα των άλλων! Ομορφαίνει τον κόσμο γύρω μας...

Όσοι άνθρωποι με γνωρίζουν καλά, θα ξέρουν ότι γελώ σπάνια. Το πραγματικό, το πηγαίο γέλιο θέλει μια ευτυχία που εγώ δεν έχω κατακτήσει ακόμα. Και είναι ελάχιστες οι στιγμές εκείνες που μπορώ να ακουμπήσω ψύγματά της και να γελάσω.

Το εντυπωσιακό είναι πώς όλοι έχουν δίκιο! Γελάω συνεχώς και σπάνια. Γενικότερα έχω μια παράξενη σχέση με το γέλιο... Ερωτική...

Και αυτή είναι η ιστορία που θέλω τελικά να διηγηθώ. Το πώς απέκτησα τη σχέση αυτή με το γέλιο.

Πάνε πολλά χρόνια από τότε. Κάνεις πια δε θυμάται πόσα. Ίσως 5, ίσως 6 αλλά στην περίπτωση αυτή ο χρόνος δεν έχει καμία σημασία. Είναι μια νύχτα ενός Νοέμβρη σαν και τούτου, ταραγμένου και παράξενου, σε ένα μικρό σπίτι στου Ζωγράφου, καθόμαστε για ώρα απέναντι, μιλάμε χωρίς λόγια. Κάποια στιγμή, Εκείνη μου λέει "δε μου γελάς πια...". Σάστισα. Πάγωσα. Είχε δίκιο. Απρόσμενη κουβέντα, αλλόκοτο το ρήμα αλλά και πάλι Εκείνη δεν ήταν ποτέ προβλέψιμη. Είχε δίκιο. Μέσα στον αχό των δικών μου προβλημάτων, είχα πάψει να της γελάω.
Μια μέρα εκείνου του Νοέμβρη, έκλεισε την πόρτα φεύγοντας και το τελευταίο πράγμα που μου είπε ήταν "Να γελάς...".

Αλλά επειδή σπάνια μπορώ να γελάω, προσπαθώ να γελάω όσο πιο συχνά γίνεται. Και κυρίως, προσπαθώ να προκαλέσω το γέλιο στο πρόσωπο των ανθρώπων που έχω απέναντί μου. Θέλω να βλέπω χαμόγελα γύρω μου. Γιατί πονάει πολύ να σου στερούν το χαμόγελο. Είναι βίαιο. Είναι άδικο.

Γι' αυτό την επόμενη φορά που θα με δεις, χαμογέλα μου... Στο γέλιο σου, βρίσκω τον εαυτό μου... Στο γέλιο σου, πολλές φορές, θυμάμαι Εκείνη. Και γελώ κι εγώ πραγματικά.

Ελπίζω να γελάς εκεί που είσαι... Με την καρδιά σου... Με την καρδιά μου...