Κι αν Έσβησε σαν Ίσκιος...

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά·

κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιά μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί·

κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ -
καθάρια πώς ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!

Νηπενθή
Καρυωτάκης Κώστας

Στον Π

Κι έτσι, ένα πρωί Τετάρτης, σκόρπιες σκέψεις οδηγούν στον Παύλο.

Αν ο Παύλος ζούσε σήμερα, θα ήταν ετών 60.
Αλήθεια, θα μπορούσε κανείς να τον φανταστεί μεσήλικα;
Θα μπορούσε ο ίδιος να φανταστεί τον εαυτό του μεσήλικα;

Μπορείς εσύ να φανταστείς τον εαυτό σου μεσήλικα;

Βροχή

Ηδονικές, όλο θλίψη οι ώρες ετούτες της ψιλής βροχής, σα να βρέχεται η ψυχή σου η πεταλούδα και βουλιάζει στο χώμα. Έρχουνται στο νου σου όλες οι πικρές θύμησες, οι στερνιασμένες στην καρδιά σου - χωρισμοί από φίλους, χαμόγελα γυναικών που έσβησαν, ελπίδες που μάδησαν σαν πεταλούδες κι αυτές, και τους απόμεινε μονάχα το σκουλήκι. και το σκουλήκι αυτό σούρνεται τώρα στα φύλλα της καρδιάς σου και τα τρώει.

"Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά"
Νίκος Καζαντζάκης