Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Μαντινάδες ΙΙΙ - Λίχνισμα

Ένα ωραίο ζευγάρι (μια μαντινάδα με την απόκρισή της) από μαντινάδες που θυμήθηκα σήμερα, ένας θεός ξέρει γιατί...

Καιρό σου κάνει και λιχνάς
κι έχεις χαρά μεγάλη
μα θα γυρίσει και βοριάς
και τ' άχερα θα πάρει

Εγώ το σταίνω το λαμί
πάντα με τέθοιο τρόπο
που να λιχνώ με το βορρά
λιχνώ και με το νότο

Μ' αρέσουνε πολύ γιατί η απάντηση δείχνει τη σπιρτάδα των ανθρώπων. Την έμπνευση της στιγμής, την αφτιασίδωτη ποίηση. Δείχνει επίσης ότι οι άνθρωποι ξέρουν (ή μάλλον ήξεραν) να ζουν. Ήξεραν να στήνουν το κόσκινο ώστε να κοσκινίζουν με κάθε αέρα και κάθε καιρό. Τέλος, μ' αρέσει γιατί μου την είπε ο πατέρας μου. Έτσι. Έναν Αύγουστο σ' έναν οψιγιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: