Μαντινάδες XIΙ - Αέρας

Νά 'σουν κερί να σε βαστώ
πάντα στη μια μου χέρα
και με την άλλη να παντώ
το φύσημα τ' αέρα.

Μου την έστειλε η Χριστίνα μια μέρα σαν και τούτη, που ο αέρας φούσκωνε τα πανιά της σκέψης, να ταξιδεύει μακριά.