Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Από τον ουρανό της Κρήτης (postproduction)

Η χθεσινή βραδιά στο Ηρώδειο ήταν απλά μοναδική...

Το εισιτήρια είχαν ήδη εξαντληθεί από την προπώληση και δεν υπήρχε θέση κενή ούτε για αστείο. Παντού άνθρωποι ακροβολισμένοι που ήθελαν να ακούσουν. Κι από όσο έμαθα, πολύ περισσότεροι μείναν απέξω γιατί δε βρήκαν εισιτήριο αλλά έμειναν για να ακούσουν τουλάχιστον, κι ας μη δουν.

Από την πρώτη στιγμή στη σκηνή, ο Ψαραντώνης μάγεψε. Η εξαιρετική μουσική του και η απόκοσμη φωνή του συνδυάστηκαν με το δέος που προκαλεί το Ηρώδειο και η Ακρόπολη σε ένα μείγμα εκρηκτικό. Σε κάθε δοξαριά της λύρας ανατρίχιαζες.

Από την πρώτη στιγμή στο θέατρο, το κοινό κοινώνησε πραγματικά στη μουσική και υπήρχε μια τέλεια ένωση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κοινό. Φάνηκε από τον τρόπο με τον οποίο δε σταμάτησαν στιγμή να χειροκροτούν, να επευφημούν ακόμα ακόμα και να σφυρίζουν ή να φωνάζουν. Αλλά όλα με σεβασμό στον καλλιτέχνη και στο χώρο, σε μια μυστηριακή διαδικασία μύησης.

Μικρό δείγμα της ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας, στο βίντεο που ακολουθεί. Ο Ψαραντώνης ξεκίνησε την Πετροπέρδικα. Ακούστε τον κόσμο πόσο σεβάσμια ψιθύρισε το τραγούδι, ακολουθώντας τον Ψαραντώνη και με τι πάθος χειροκροτεί και κατά τη διάρκεια του τραγουδιού και στο τέλος.



Κατ' εμέ, μελανό σημείο στη βραδιά ήταν η παρουσία του Αγγελάκα. Για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι δε σεβάστηκε τον οικοδεσπότη του και η φωνή του κάλυπτε τη φωνή του Ψαραντώνη. Ο δεύτερος είναι ότι έκανε μία πολύ άσχημη κατ' εμέ χειρονομία στο κοινό να σταματήσει τα χειροκροτήματα. Νομίζω ότι στη φάση αυτή το κοινό πάγωσε και εγώ τουλάχιστον ξενέρωσα. Κι αυτό γιατί και ο ίδιος ο Ψαραντώνης φαινόταν να απολαμβάνει αυτή την έκφραση της αποδοχής του κοινού, πράγμα το οποίο φάνηκε και αφού έφυγε ο Αγγελάκας και ξαναζεστάθηκε το κλίμα. Αλλά ακόμα κι αν ήθελε να σταματήσουν τα χειροκροτήματα, είμαι σίγουρος ότι θα το ζήταγε ο ίδιος. Δεν είναι από τους ανθρώπους που μασάνε τα λόγια τους. Νομίζω ότι η συμπεριφορά του ήταν υπεροπτική και πολύ mucho και προς στιγμήν πήγε να χαλάσει το κλίμα.

Τέλος, σηκώνω και ένα δικό μου βίντεο που ακούγεται ο Ψαραντώνης να τραγουδάει την Τίγρη. Πραγματικά ξεσηκώθηκε όλο το θέατρο! Με ψυχή, με σθένος, με την αρχέγονη ορμή να μοιραστεί το δαίμονα.

Έχω μιά τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
που όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ
τηνε μισώ και με μισεί θέλει να με σκοτώσει
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.



Πού και πού ακούγεται και η γαϊδουροφωνάρα μου... Μη με παρεξηγείτε... Δε μπορούσα να συγκρατηθώ...

1 σχόλιο:

stardust είπε...

well done!!! ευχαριστούμε για τα βιντεάκια...