Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Ο τελευταίος πειρασμός

Ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τον πρόλογο του Καζαντζάκη στον "Τελευταίο Πειρασμό":

"Η κάθε στιγμή του Χριστού είναι αγώνας και νίκη. Νίκησε την ακαταμάχητη γοητεία της απλής ανθρώπινης χαράς, νίκησε τους πειρασμούς, μετουσίωνε ολοένα τη σάρκα σε πνεύμα κι ανηφόριζε, έφτασε στην κορφή του Γολγοθά, ανέβηκε στο Σταυρό.

Μα κι εκεί ο αγώνας του δεν τέλειωσε, απάνω στο Σταυρό τον περίμενε ο Πειρασμός, ο Τελευταίος Πειρασμός. Σε μια βίαιη αστραπή άπλωσε το πνεύμα του Πονηρού μπροστά από τα λιποθυμισμένα μάτια του Σταυρωμένου το πλανερό δράμα μιας γαλήνιας, ευτυχισμένης ζωής· είχε πάρει, λέει, έτσι του φάνηκε, τον εύκολο, στρωτό δρόμο του ανθρώπου, είχε παντρευτεί, είχε κάμει παιδιά, τον αγαπούσαν και τον τιμούσαν οι άνθρωποι, και τώρα, γέρος πια, κάθονταν στο κατώφλι του σπιτιού του, θυμόταν τις λαχτάρες της νιότης του και χαμογελούσε ευχαριστημένος, τι καλά, τι φρόνιμα που έκαμε και πήρε το δρόμο του ανθρώπου, και τι παραφροσύνη ήταν εκείνη να θέλει, λέει, να σώσει τον κόσμο. Τι χαρά που γλίτωσε από τις κακουχίες, το μαρτύριο και το Σταυρό!

Να ποιος ήταν ο τελευταίος πειρασμός που ήρθε, σε μιαν αστραπή, να ταράξει τις στερνές στιγμές του Σωτήρα.

Μα ολομεμιάς τίναξε ο Χριστός το κεφάλι, άνοιξε τα μάτια, είδε, όχι, όχι, δεν πρόδωκε, δόξα σοι ο Θεός, δε λιποτάχτησε, εξετέλεσε την αποστολή που του μπιστεύτηκε ο Θεός, δεν παντρεύτηκε, δεν έζησε ευτυχισμένος, έφτασε στην κορυφή της θυσίας, βρίσκεται καρφωμένος απάνω στο Σταυρό. Έκλεισε τα μάτια του ευτυχισμένος, και τότε ακούστηκε θριαμβευτικιά η κραυγή: «Τετέλεσται». Δηλαδή τέλεψα το χρέος μου, σταυρώθηκα, δεν έπεσα στον πειρασμό."

Ένας βαθύτατα θρησκευόμενος δάσκαλος που κάποιοι ανόητοι σύγχρονοί του τον αποκάλεσαν άθεο ή αιρετικό. Γιατί; Γιατί ήθελε ένα Θεό αγωνιζόμενο και όχι ένα Θεό να οδεύει σαν άβουλο πρόβατο στη σφαγή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: