Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό
Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή
Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ' ένα καρέ τυφλών σ' ένα καρέ τυφλών
2 σχόλια:
Μπορούσες να μη βάλεις Νταλάρα.
Μπορούσα ρε φίλε αλλά μετά θα έχανα και την Αλεξίου. Και η αλήθεια είναι ότι αυτή η εκτέλεση μ' αρέσει πολύ περισσότερο από την αρχική της Βενετσάνου με το Μαυρουδή. Αδυναμίες. Ο Νταλάρας θα πρέπει να εκληφθεί απλά ως αναγκαίο κακό.
Δημοσίευση σχολίου