Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Μαντινάδες XVI - Άνοιξη

Εμπήκε πάλι η Ανοίξη
φουριόζα κι ορεξάτη
κι οι κλώνοι τσ' απουσίας σου
ανθίσανε δροσάτοι

Εμπήκε πάλι η Άνοιξη
μα ήντα πως εμπήκε
πάλι στση μαύρης μοναξιάς
την αγκαλιά με βρήκε

Σταυρακάκης Βασίλης

Μαντινάδες XV - Ένα τσυκάλι φαητό

Απ' όταν εχωρίσαμε
ήντα θαρρείς πώς κάνω;
ένα τσυκάλι φαητό
τρώγω να μην ποθάνω!

Αγνώστου πατρός αλλά θα την αποδώσω στο Φιλίππο γιατί αυτόν θυμάμαι να τη λέει!

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Μαντινάδες XIV - Του χεριού μου

Ήθελα να 'χα μια καρδιά,
να 'τονε του χεριού μου
όχι να ξεμυαλίζεται
να τυραννά το νου μου

Παπαδάκης Γιώργης

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Πρώτες Φορές

Δεν υπάρχουν δεύτερες πρώτες φορές.

Έτσι απλά.

Μια εμπειρία που βίωσες, μια γνώση που κατέκτησες είσαι καταδικασμένος να την κουβαλάς για πάντα μαζί σου. Δε θα ξανανιώσεις ποτέ τη γοητεία και την έξαψη της πρώτης φοράς.

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Τρία πάθη

Three passions, simple but overwhelmingly strong, have governed my life: the longing for love, the search for knowledge, and unbearable pity for the suffering of mankind.

Τρία πάθη, απλά αλλά εξαιρετικά δυνατά, έχουν εξουσιάσει τη ζωή μου: η λαχτάρα για έρωτα, η αναζήτηση για γνώση και η αβάσταχτη λύπη για τα δεινά του κόσμου.

Bertrand Russell

Τις τελευταίες μέρες αισθάνομαι μια βαθιά θλίψη για τη μιζέρια και τη βία που επικρατεί στον κόσμο και κατακλύζει τους ανθρώπους. Μια θλίψη απαρηγόρητη, μιας και φαίνεται ότι τα πράγματα δε θα αλλάξουν ποτέ.

Καληνύχτα.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Μαντινάδες ΧΙΙΙ - Διάλογοι

Σιμώνει πάλι η γι' άνοιξη
κι ανθίζουν τα λουλούδια
κι απ' τις πολλές αναδουλειές
πιάσαμε τα τραγούδια

Είπα λοιπόν να σκαρώσω στο πόδι μια μαντινάδα για να κάνω την εισαγωγή...
Είχαμε μια καλή σοδειά την ΚαθαροΔευτέρα... Εντάκαρε η Χριστίνα, είχα κι εγώ όρεξη, και ξεκινώ...

Χριστίνα:
Παρέα με τον έρωτα
και με το μαντολίνο
στο δρόμο σου κάθε βραδιά
το στεναγμό μου 'φήνω!

Εγώ:
Με τσι καημούς μου συντροφιά
πάλι περνώ τη νύχτα

κι αφήνω αναστεναγμούς

αντί για καληνύχτα

Χριστίνα:
Μην το σκοτώσεις τ' όνειρο
ήλιε μου δολοφόνε
σαν δεν την έχω αγκαλιά
και τ' όνειρο καλό 'ναι!

Εγώ:
Αυγή κακούργα τη χαρά

εσκότωσές μου πάλι

μες στ' όνειρο την κράτουνα

στην εδική μου αγκάλη



Χριστίνα:
Είσαι παντού, εκτός εδώ
απουσιάζεις πάλι
κι ας έχεις το κεφάλι σου
στην ε-δική μου αγκάλη!

Εγώ:
Το σ' αγαπώ σου φτήνυσε

δεν έχει μπλιό αξία

είναι δυο λέξεις μονάχα

κενές χωρίς ουσία

Χριστίνα:
Με όλα τα εγκλήματα
σε σύγκρινα μια μέρα
και ένα βραβείο νικητή
σου άφησα στη χέρα!

Εγώ:
Χειρότερη κι από φονιά

που 'χ' άθρωπο σκοτώσει

είσαι εσύ που την καρδιά,
μου έχεις μαχαιρώσει

Χριστίνα:
Θα συνηθίσω δίχως σου
όσο κι αν νιώθω πόνο
κι ας είχα χτίσει όνειρα
στον έρωτά σου μόνο!

Εγώ:
Δε συνηθάται ο χωρισμός

δε σταματούν οι πόνοι

κι ας λεν πως όλες τσι πληγές

τσι γιαίνουνε οι χρόνοι

Χριστίνα:
Σ' έχω, δε σ' έχω μάτια μου
ελπίζω, δεν ελπίζω
τα πιο τρελά μου όνειρα
απάνω σου τα χτίζω!

Χριστίνα:
Κι αν χάνονται τα όνειρα
κάθε πρωί, φαντάσου,
πώς θα 'ταν όλη η ζωή
χωρίς τα όνειρά σου!

Εγώ:
Τα όνειρα μου δίνουνε

αέρα για να ζήσω

απ' τη στιγμή που μίσεψες

και μ' άφηκες οπίσω

Χριστίνα:
Ένα ποτήρι δάκρυα
μιας ώρας κλάμα μόνο
και συ μου λες πως φτιάχνονται
τα πάντα με το χρόνο!

Χριστίνα:
Τα δάκρυα κάνουν αυλακιές
στων αμαθιών τις άκρες
φαντάσου πώς βαροπατείς
της σκέψης μου τις στράτες!

Εγώ:
Ενός Γενάρη τη βροχή

κλάιματα έχω κάμει

για σένα κι ας μην άξιζες

δάκρυα ένα δράμι

Μου 'στειλε σε κάποια φάση η Χριστίνα τη μαντινάδα,

Όπου κι αν πας καλοστραθιά
φως μου στο χωρισμό μας
κι άλλος καημός να μη σε βρει
από τον ε-δικό μας!

και της απάντησα κι εγώ με τη λαχάρικη μαντινάδα

Αν μ' αρνηθείς χάνεις εσύ

εγώ δε χάνω πράμα

τούτα τα μάθια που θωρείς

κι άλλες αγάπες κάμα



Και κλείνω με μερικές ακόμα μαντινάδες που μου 'στειλε αλλά δεν είχα άλλο κουράγιο να απαντήσω... Άτιμη κούραση!

Τα πάθη που 'χει η ζωή
όλα ξελησμονιούνται
την ώρα που οι ελπίδες μου
τσ' αγκάλες σου κοιμούνται!

Ποιες ώρες νιώθεις μοναξά
να 'ρχομαι σα το κλέφτη
να μην αφήνω απάνω σου
σταλιά καημό να πέφτει!

Θέλω το αίμα της καρδιάς
ενέχυρο να βάλω
να πάρω δανεική ζωή
να σ' αγαπήσω κι αλλο!

Και μια μαντινάδα ΚαθαροΔευτεριάτικη από τη Χριστίνα:

Ήθελα να 'μαι το σκοινί
η-στο χαρταετό σου
έστω για λίγο να γενώ
παιχνίδι των χεριών σου!

Καλή Σαρακοστή λοιπόν!

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Μαντινάδες XIΙ - Αέρας

Νά 'σουν κερί να σε βαστώ
πάντα στη μια μου χέρα
και με την άλλη να παντώ
το φύσημα τ' αέρα.

Μου την έστειλε η Χριστίνα μια μέρα σαν και τούτη, που ο αέρας φούσκωνε τα πανιά της σκέψης, να ταξιδεύει μακριά.

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Μαντινάδες XI - Σκέψη

Δεν είδα σαν τη σκέψη σου
πιο πεισματάρα σκέψη
μαλώνω και ποβγάνω ντη
μ' αυτή πού να μισέψει

Ψαρογιώργης

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Μαντινάδες X - Κορφές ή κορφές;

Πράμα δεν ε-κατάλαβα
απ' τ' αοριού τα κάλλη
όμως γυρίζει τσι κορφές
η μαύρη σκέψη πάλι

Βρέντζος Γιώργος (Κάτης)

Μαντινάδες IX - Πρώτη Αγάπη

Λέει ο Βασίλης ο Σταυρακάκης,

Μια αγάπη κάνει κάθα εις
που τον-ε σημαδεύγει
και την πληγή τζη ώστε να ζει
την-έ γιατροπορεύγει

και λέω κι εγώ,

Κείνης τσ' αγάπης την πληγή
έχω στο μπέτι χώσει
αντί καρδιάς αυτή χτυπά
ζωή για να μου δώσει

Επήρές μου τη την καρδιά
και μού 'φηκες τον πόνο
αυτός χτυπά στο στήθος μου
και μου μετρά το χρόνο

και μου φαίνεται ταιριάζει στην περίσταση και μια μαντινάδα που μού 'πανε πριν από χρόνια,

Όπου μ' αγγίξουνε πονώ,
χίλιες πληγές το σώμα,
όμως δικές τση προσευχές,
κάνω να 'ρθει ακόμα

...

Ω την παντέρμη μοναξά,
δε νταγιαντώ τσι πόνους,
εδίκασές με να πονώ
εδά και πέντε χρόνους

Μα δε γρικάς;