Μέτρα

Αντιγράφω τις πρώτες, πασίγνωστες, φράσεις από την εισαγωγή της Ασκητικής του Νίκου Καζαντζάκη:

"Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα με το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία."

Μέσα στο συνονθύλευμα των σκέψεων των τελευταίων ημερών, αναρωτιέμαι αν οι μετρικές που έχουμε επινοήσει για να μετράμε τη ζωή μας, ευτυχία, επιτυχία, υστεροφημία, μπορούν να αντιπροσωπεύσουν κάποια αλήθεια, δεδομένου του εφήμερου της ζωής. Ίσως, εντέλει, όλα αυτά να είναι ένα κοινωνικό placebo, η διαδικασία της φυσικής επιλογής για την εξέλιξη των ανθρωπίνων κοινωνιών.

Πρώτη Αγάπη & Σφυροχάμπιολο

Η πρώτη αγάπη στην καρδιά
πολλά σημάδια αφήνει
γιατί είν' αρχή κι ο έρωντας
αμάλαγη τη βρίνει

Πρώτο μου ταίρι άμα σε ιδώ
κάνει η καρδιά μου στάση
και τζοπηδούνε οι θύμησες
στου νου το χοροστάσι



Μια ιδιαίτερη αγάπη τελευταίως στα πνευστά όργανα της κρητικής μουσικής, με τα οποία ομολογώ δεν είχα σχεδόν καμία επαφή μέχρι προσφάτως. Σφυροχάμπιολο, γιατί δεν υπάρχει έγχορδο να βγάζει τόσο γλυκό ήχο, σα χάδι. Ασκομαντούρα, γιατί ο οξύς ήχος της μπορεί να αποδώσει την ένταση, την εσωτερική μάχη, τη δυναμική συμβίωση του συνόλου με το εγώ.

Απο-χαιρετισμοί

Η μνήμη είναι το λείψανο της ζωής.

Σαν Σήμερα εν έτει 1993

Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σίγα σιγά και μπαίνεις.
Φοράς άσπρο κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις.
Έχω μείνει στη θέση που μ' άφησες για να με ξαναβρείς.
Όμως πρέπει νά 'χει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε κι οι φίλοι με φοβούνται.

Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες.
Έχω χάσει την φαντασία μου.
Κι όταν ακούω "Κατερίνα" τρομάζω.
Νομίζω πως πρέπει να καταδώσω κάποιον.

Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα
με κάποιον που λέγανε πως είσαι συ.
Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,
γιατί γράψανε πως σου ρίξανε στα πόδια.
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος,
το νου σου ε;