Χατίρια

Ένα έξοχο απόσπασμα από το "Ο φτωχούλης του Θεού" του Ν. Καζαντζάκη, ένα κατά τα άλλα αφόρητα ανιαρό βιβλίο:

"Εγώ έχω μια γειτόνισσα στο χωριό, την κυρα-Καρολίνα, καλή της ώρα! νταρντάνα, διπλοκάπουλη, μ' ένα σωρό παιδιά. Μια μέρα, ξέρεις τι μου 'πε; [...] Κουμπάρε [...], κάμε το χατίρι του ενός, κάμε το χατίρι του αλλουνού, δεν έκαμα με τον άντρα μου παιδιά!"

BBC Jody McIntyre interview

Από τον old-boy.

Αυτό που είναι πιο εκνευριστικό ακόμα και από την κτηνώδη βία είναι η προπαγάνδα του BBC (censored).

Τη νύχτα που χάθηκαν τ' αστέρια

Είδαμε και μας άρεσε, μας άρεσε πάρα πολύ, το "Τη νύχτα που χάθηκαν τ' αστέρια", γαλλιστί "La Rafle"



Δεν κατάλαβα και ίσως να μην καταλάβω ποτέ πώς κάποιος μπορεί να είναι πρώτα Γερμανός, Γάλλος, Εβραίος, ιθαγενής, μετανάστης, πλούσιος, φτωχός, και ύστερα άνθρωπος.

Μνημόσυνα

Η μνήμη δε μπορεί να συντηρείται σαν είδος μουσειακό, ως αντικείμενο μελέτης και θαυμασμού.

Η μνήμη πρέπει να πραγματώνεται ως εμπειρία, να ενσωματώνεται στην αντίληψη και να μετουσιώνεται σε αλλαγή.

Αναρωτιέμαι συχνά πώς και γιατί οι λέξεις χάνουν το νόημά τους και εξακολουθούν να αξιώνουν τιμή ενώ δεν έχουν πλέον καμιά αξία.

Αλλαγή, μεταρρύθμιση.

Απεργία, διαδήλωση, συλλαλητήριο.

Κενό καινό ή καινό κενό;

Χαμογέλα ρε! Τι σου ζητάνε...

Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και πιεστικών προθεσμιών, αναβάλω αυτές τις μέρες τους στοχασμούς μου και επιζητώ μόνο το χαμόγελο...

"Είναι κι άλλοι σαν κι εμένα, είναι κι άλλοι σαν κι εμάς.
Θα τους δεις μέσα στα τρένα να γελάνε όταν γελάς."

PS. Η ανάρτηση μαντινάδων μεταφέρθηκε στον tweety μου. Ευελπιστώ να κελαηδάω μια μαντινάδα την ημέρα... Μου ταιριάζει περισσότερο το format...