Ο μάγκας

Του Γιώργου Μαυρωτά (04/02/2011). Αναδημοσίευση από το protagon:

Οι Έλληνες χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες. Στους μάγκες και στα κορόιδα. Όσο υπάρχουν οι μάγκες τότε όλοι οι υπόλοιποι θα είναι τα κορόιδα. Δεν μπορεί, θα σας έχει τύχει και σας. Εκεί που περιμένετε να στρίψετε σε ένα φανάρι, έρχεται τύπος από την διπλανή λωρίδα και μπαίνει μπροστά. Το κορόιδο περιμένει στη σειρά του. Εκεί που είσαστε κολλημένοι στην κίνηση έρχεται τύπος από την λωρίδα επιτάχυνσης ή τη ΛΕΑ και περνάει μπροστά. Το κορόιδο πάει σημειωτόν στη λωρίδα του. Εκεί που περιμένετε στην εφορία έρχεται τύπος και πιάνει την κουβέντα σε κάποιον γνωστό του και σιγά- σιγά χώνεται στην ουρά κάνοντας τον «Γερμανό» (αν και δεν νομίζω κανένας Γερμανός να το επιχειρούσε). Το κορόιδο περιμένει καρτερικά στην ουρά. Στις εξετάσεις ο μάγκας θα κάνει το σκονάκι του, θα προσπαθήσει να αντιγράψει ενώ το κορόιδο θα ξενυχτήσει διαβάζοντας.

Πρέπει να το παραδεχτούμε, κουβαλάμε μια έμφυτη μαγκιά, κουτοπονηριά και απειθαρχία στα γονίδιά μας. Πιθανόν κληρονομιά 400 χρόνων δύσκολης επιβίωσης στην τουρκοκρατία ή λόγω του ζηλευτού κλίματός μας ή ακόμα και του ένδοξου παρελθόντος μας. Νομίζουμε ότι όλοι μας χρωστάνε και σαν λαός και σαν άτομα. Δεν έχουμε πρόβλημα να καταπατήσουμε κάποιους νόμους και στη συνέχει να τα βάλουμε με το «κράτος που είναι μπουρδέλο και δεν λειτουργεί τίποτε σ’ αυτό». Σήμερα δεν γουστάρω να πληρώσω εισιτήριο στα ΜΜΜ αύριο όμως θα αναθεματίζω το κράτος που φαλήρισαν (ή και ιδιωτικοποιήθηκαν) οι συγκοινωνίες ή που δεν επεκτάθηκε το μετρό.

Φτάσαμε ως κοινωνία σε ένα σημείο που να θεωρεί κορόιδο όποιον κοπιάζει ή σέβεται τον συμπολίτη του. Δυστυχώς η μαγκιά, η ελάχιστη προσπάθεια και το «κόψιμο του δρόμου» επικροτείται και προβάλλεται. Μήπως το ρουσφέτι εκεί δεν έχει τις ρίζες του, στο πώς θα παρακάμψουμε τις διαδικασίες; Είμαστε απογοητευμένοι από τους πολιτικούς μας, αλλά εξακολουθούμε να ψηφίζουμε χρησιμοθηρικά τον μάγκα, τον καταφερτζή που θα μας κάνει (ή μας έχει ήδη κάνει) το ρουσφετάκι. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να δεχτούμε ότι η επίδειξη μαγκιάς είναι αντικοινωνική συμπεριφορά. Ωφελεί τον μάγκα βραχυπρόθεσμα αλλά ζημιώνει το σύνολο, άρα και τον ίδιο τον μάγκα, μακροπρόθεσμα. Θα μου πείτε αυτό είναι θέμα παιδείας κι εκεί έχουμε ένα θέμα ως χώρα. Όσο όμως η μάγκικη συμπεριφορά από εξαίρεση γίνεται κανόνας, τόσο τα πράγματα γίνονται και πιο ανησυχητικά.

Το ίδιο το κράτος όμως δεν φαίνεται να το παίρνει στα σοβαρά. Η απαγόρευση του καπνίσματος είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση, όπου το κράτος μπροστά στις αντιδράσεις και τα «δεν γουστάρω» κιότεψε. Η φορολογική περαίωση είναι ένα άλλο παράδειγμα όπου ο μάγκας που δεν συνεισέφερε σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον κοινό κορβανά, τελικά επιβραβεύεται για τη μαγκιά του, ενώ το κορόιδο θα ξαναπληρώσει για να κλείσει η τρύπα.

Ευθύνη ενός δημοκρατικού συστήματος είναι να μην αφήνει να ανθίζουν οι μάγκικες συμπεριφορές σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας μάλιστα από πάνω προς τα κάτω. Δυστυχώς η οποιαδήποτε εξουσία είναι καλό λίπασμα για να ευδοκιμήσει η μαγκιά. Όσο περισσότεροι μάγκες όμως, τόσο περισσότερη ζούγκλα. Και οι μάγκες θα αυξάνονται όσο η μαγκιά είναι φτηνή, πόσο μάλλον αν είναι τσάμπα...