Θέση

Μάλλον ήρθε ο καιρός καθένας να πάρει ξεκάθαρη θέση.

Η επίπλαστη αφθονία της περασμένης δεκαετίας διήφθειρε την ελληνική κοινωνία και η συνοχή έχει διαρραγεί. Ανεπανόρθωτα; Ίσως.
Στο χέρι μας είναι να ξαναδώσουμε νόημα στις λέξεις: σεβασμός, αλληλεγγύη, ανθρωπιά.
Πλημμυρίσαμε σημαίνοντα και στέρεψαν τα σημαινόμενα. Ο περιφερόμενος βερμπαλισμός είναι κι αυτός σημείο των καιρών.

Από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου το 2008 είχε αρχίσει να εκδηλώνεται η αρρώστια. Τα συμπτώματα υπήρχαν από τις αρχές τις δεκαετίας. Στον καιρό της αφθονίας, εκκολάφτηκε το μικρόβιο. Στον καιρό της κρίσης, βρήκε αδύναμο το σώμα της κοινωνίας και επιτέθηκε. Οι άμυνες πενιχρές. Ο μπάτσος, επειδή νομίζει ότι είναι η εξουσία, σημαδεύει και πυροβολεί. Το 2009 ο ασθενής πέφτει στο κρεβάτι. Δεν ήταν ποτέ καλά αλλά τα φάρμακα του πρόσφεραν μια ψευδαίσθηση ευτυχίας. Νεκροί τρεις υπάλληλοι τράπεζας. Ο διευθυντής είπε πορεία είναι, θα περάσει. Κρίση είναι, θα περάσει. Ζωή ήταν και πέρασε. Καταλήψεις, αποχές, απεργίες, διαδηλώσεις. Απλά σημαίνοντα πλέον. Το 2012 η Χρυσή Αυγή μπαίνει στη Βουλή. Ο φασισμός, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, τα πιο σκοτεινά ένστικτα, βρίσκουν πολιτική εκπροσώπηση. Είμαστε έθνος ανώτερο. Είμαστε έθνος μοναδικό. Είμαστε ο περιούσιος λαός. Μετανάστες  δολοφονούνται σιωπηρά. Γυναίκες δέρνονται μπροστά στον τηλεοπτικό φακό. Πολιτικοί λιντσάρονται και λοιδορούνται. Το 2013 φέρνει ένα νεκρό ακόμα. Ήτανε λέει αντιεξουσιαστής.

Ο επόμενος θα είναι κομμουνιστής. Ο επόμενος θα είναι δημοκράτης. Ο επόμενος θα είναι χοντρός. Ο επόμενος θα είναι κοντός. Ο επόμενος θα είναι ο άλλος. Κι αυτός ο άλλος θα είσαι εσύ. Είτε τους ψήφισες, είτε όχι. Είτε τους υποστηρίζεις, είτε όχι. Είτε τους αποδέχεσαι, είτε όχι.

Όποιος θεωρεί πως η ζωή του άλλου έχει μικρότερη αξία από τη δική του, είναι εντελώς ξένος προς εμένα. Πορεύτηκα ως θιασώτης του διαφορετικού. Δεν υπάρχουν κάθετοι διαχωρισμοί: Το Α είναι χειρότερο από το Β. Τους επινοήσαμε για να είμαστε το Β. Υπάρχουν μόνο οριζόντιοι: Το Α είναι διαφορετικό από το Β. Μην πιστεύοντας σε μετά θάνατον ζωή και μετενσάρκωση, θα πεθάνω μια μέρα με μοναδικό παράπονο πως έζησα ως ένας μόνον άνθρωπος, πως είδα την πραγματικότητα μόνο μέσα από δυο μάτια. Μπορεί να υπάρχει μία πραγματικότητα, αλλά η αντίληψη της πραγματικότητας είναι μοναδική για κάθε μοναδικό άνθρωπο. Μη μπορώντας να υπερβώ το εμπόδιο αυτό, τουλάχιστον προσπαθώ να προσεγγίσω την αντίληψη της πραγματικότητας του άλλου. Ποια είναι άραγε η δική του αλήθεια;

Πριν απορρίψεις λοιπόν το Α, γνώρισέ το και στοχάσου. Μπορείς άραγε να κερδίσεις απ' αυτή τη διαφορετικότητα;

(Το κείμενο αυτό γράφτηκε εν πλω μερικές μέρες πριν, πριν από την εξάρθρωση της Χ.Α.. Μπορεί το οικοδόμημα του μίσους να καταρρέει αλλά τα δομικά υλικά είναι ακόμα εδώ...)