Ιστορική Μνήμη

...Από τις σφαίρες αμετανόητων δολοφόνων...

Έχουν περάσει μόλις τρεις μήνες και σχεδόν κανείς πια δε θυμάται την υπόθεση της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Δε θυμάμαι να μνημονεύσω τον ευφυή νου που είπε :

"Λαός που δε θυμάται την ιστορία του,
είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει"

αλλά το παραθέτω εδώ, ως προειδοποίηση...

Good night and good luck...

Χαμένοι δρόμοι

Δρόμοι, που μεγάλωσα μαζί σας,
και τα όνειρα στις πέτρες σας, τα έκρυψα.
Δρόμοι, που ματώθηκα με φίλους,
και σε μια αγκαλιά σας μέσα, μόνος έκλαψα.
Χαμένοι δρόμοι, όσο κι αν έψαξα να βρω, κάτι παλιό, κάτι να μου θυμίζουνε.
Χαμένοι δρόμοι, πόσα θλιμμένα μυστικά,
πόσες ζωές, πόσα τραγούδια, ψιθυρίζουνε.

Όλα μου λείπουνε, οι μυρωδιές απ' τα παράθυρα τα ανοιγμένα,
όλα μου λείπουνε, τα γιασεμιά και τα τριαντάφυλλα τα ανθισμένα.
Τα ροζ φουστάνια κι οι κορδέλες στα μαλλιά,
και το ραδιόφωνο να παίζει, τις Κυριακές τα λαϊκά.

Μόνος, μέσα στο σύννεφο το γκρι,
ψάχνω την παιδική αυλή, μα δεν τη βρίσκω.
Μόνος, με μια σημαία Ελληνική,
την εθνική μας τη γιορτή, γιορτάζω σε μια ντίσκο.
Μόνος, βλέπω αεροπλάνα να περνούν,
και κάποιοι να χειροκροτούν, μα ο ουρανός βουρκώνει.
Μόνος, κι έτσι όπως φτάσαμε ως εδώ,
φοβάμαι αύριο τι θα δω, στου κόσμου την οθόνη.

Όλα μου λείπουνε, οι μυρωδιές απ' τα παράθυρα τα ανοιγμένα,
όλα μου λείπουνε, τα γιασεμιά και τα τριαντάφυλλα τα ανθισμένα.
Τα ροζ φουστάνια κι οι κορδέλες στα μαλλιά,
και το ραδιόφωνο να παίζει, τις Κυριακές τα λαϊκά.

Στίχοι: Λίνα Τουρκογιώργη
Μουσική: Αντώνης Τουρκογιώργης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Δισκογραφία: Ουφ! - 1998

---

Όλα μου λείπουνε...

Όνειρα

Άτιμο πράγμα το όνειρο.

Σε επιστρέφει εκεί που σου έφυγε το νήμα από τα χέρια. Εκεί που οι δρόμοι χωρίστηκαν. Εκεί που μίσεψες ή μίσεψε και έμεινες μισός.
Και νομίζεις για μια στιγμή ότι σ' αγγίζει. Κι αναριγείς από την αίσθηση των χειλιών. Από το πάθος του φιλιού. Και ξαναζείς εκείνη την πρώτη φορά που την άγγιξες.

Μπορεί να σου φάνηκαν μεγάλα λόγια του πάθους της στιγμής, αλλά εκείνο το πάντα ήταν πέρα για πέρα ειλικρινές.
Κι έχουν περάσει τόσα χρόνια...

Μέλισσες

Να σε μισήσω είν`αργά
αέρας με δροσολογά
με κυνηγούν οι μέλισσες
κι εσύ που δε με θέλησες.

Τινάζω το βασιλικό
να σταματήσω το κακό
σ`είχανε δέσει μάγισσες
μα πάλι εσύ με ράγισες.

Νυχτώνει βγαίνω να σε βρω
σα φεγγαράκι δυο μερώ
κλειστά παραθυρόφυλλα
να μ`αγαπάς πώς το`θελα.

Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές
με τυραννούν οι ομορφιές
οι ομορφιές οι φόνισσες
κι εσύ που με λησμόνησες.

Αν κλάψω μη με φοβηθείς
την ένοιωσα και πριν χαθείς
μια πίκρα στο ροδόνερο
γιατί μ`αρνιόσουν τ`όνειρο.

Θα ρίχνω εκεί που περπατάς
τον όρκο μας να τον πατάς
κι ας με πονούν οι μέλισσες
κι εσύ που δε με θέλησες

Στίχοι: Ελένη Φωτάκη
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Πρώτη εκτέλεση: Φωτεινή Βελεσιώτου

Δίσκος: Ίσαλος Γραμμή
Έτος: 2008

Δυστυχώς, το κομμάτι δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στο youtube.
Αλλά αξίζει να το ψάξει κανείς...